Kënga e pestë( Gitanjali fq.13)-Rabintranat Tagora
Një çikë prehje dua, pranë teje të rri. Punën time pastaj do ta kryej...
Pa fytyrën tënde, zemra ime s`ka çlodhje as qetësi, e puna më bëhet torturë e rëndë në detin e haptë të punës.
Sot vera pushton dritaren time me gjallërinë e saj dhe murmuritjen, ndërsa bletët e vyeshme punojnë, si këngëtarët endacakë në oborret e zabelit të bleruar.
Është çasti të rrihet ballë për ballë me ty dhe jetës ti këndohet këngë lavdie,- gjersa vazhdon ky pushim i qetë dhe i begatë.
Abonohu te:
Posto komente (Atom)
Nuk ka komente:
Posto një koment
Shënim. Vetëm anëtari i blogut mund të postojë komente.