Më kotë i kthej sytë…
Hafiz SHIRAZI
Më kot i kthej un`sytë, po shtegu të rrëmben,
Vështrime hedh me qindra, po kokën ti s`e kthen!
Se udhën për te zemra s`e mbërrin ky loti im,
Nuk shembet një granit, prej lotësh gjë s`e gjen!
O ti krijues i botës! Sulltanes të m`i thuash:
Në zemër kam një flakë rënkimesh që më bren!
As peshq, as zogj nuk flenë, prej tyre s`mbyllin sy,
Gjith`natën gjer sa zbardh, e qetë ti po flen!
Te këmbt`e saj të vdisja të shkrihesha qiri,
Po iku, më harroi, si erë vërshëllen!
M`i flaktë dashunor a gjendet dot në botë?
Dhe shpirtin ngre mburojë ndaj forcës që na bren!
E heshtur mbeti pena, Hafizit iu pre gjuha,
Po prapë po të flasë, të fshehtën s`e rrëfen!
Abonohu te:
Posto komente (Atom)
Nuk ka komente:
Posto një koment
Shënim. Vetëm anëtari i blogut mund të postojë komente.